Όλα τα μέλη του ανθρώπινου σώματος στο τέλος κουράζονται, εκτός από τη γλώσσα.Κόνραντ Αντενάουερ
Του δισταγμού μου η πληγή
Αλήθεια πόσα λάθη μου μείναν να ξοδέψω
Και πώς να επιστρέψω στου χρόνου τα παλιά
Αλήθεια πόσο δάκρυ μου μένει να ποτίσω
Και πόσο να λυγίσω σ' αυτή τη μοναξιά
Μπροστά μου βρέθηκες εσύ
Σαν οπτασία μαγική
Κι όμως δε μίλησα
Ώρες κοιτούσα σιωπηλός
Υπνωτισμένος και δειλός
Γι' αυτό με μίσησα
Μια λέξη ήταν αρκετή
Για να νικήσει τη σιωπή
Μα δε το τόλμησα
Και τώρα μέσα στη ψυχή
Του δισταγμού μου η πληγή
Χτυπά σαν φόνισσα
Αλήθεια που να ψάξω της ερημιάς το τέρμα
Πως βγαίνω απ' το τέλμα που βούτηξα ξανά
Αλήθεια τι να γράψω και πώς να σου το στείλω
Τον φόβο έχω φίλο που πίσω το γυρνά
Σχόλια