Στη ζωή μου, οι πιο μεγάλοι δάσκαλοι, στάθηκαν τα ταξίδια και τα ονείρατα.Νίκος Καζαντζάκης
Κοίτα με
Ήρθες για λίγο θα ξαναφύγεις
Μια τσάντα άδεια σφιχτά κρατάς
Μέσα στο πείσμα το δάκρυ πνίγεις
Και μ' αποφεύγεις δε με κοιτάς
Τα πράγματα σου βάζεις στη τσάντα
Κι όλους τους όρκους για μια ζωή
Ξέχασες όμως πως το «για πάντα»
Περιλαμβάνει και το «μαζί»
Κοίτα με ματώνω... μα δε σου θυμώνω
Ότι κι αν μου κάνεις σου το συγχωρώ
Κοίτα με δακρύζω... κάτω γονατίζω
Κι όλα αυτά για σένα γιατί σ' αγαπώ
Στη πόρτα φτάνεις τη ξεκλειδώνεις
Βγαίνεις στο δρόμο και προχωράς
Μα δε το βλέπεις πως με πληγώνεις
Σα να 'μαι ξένος με προσπερνάς
Κοίτα με σπαράζω... μείνε σου φωνάζω
Μη μ' αφήνεις τώρα σε παρακαλώ
Κοίτα με πως κλαίω... ψέματα δεν λέω
Άλλο δεν αντέχω μόνος μου να ζω