Ξεκίνησα από ένα σκοτεινό σημείο, τη μήτρα. Οδεύω σε ένα άλλο σκοτεινό σημείο, το μνήμα.Νίκος Καζαντάκης
Δεν είσαι εδώ
Αυτό το σφίξιμο που έχω στο στομάχι
Αυτό το μούδιασμα που νιώθω στη καρδιά
Είναι που τελικά την έχασα την μάχη
Και ξέρω πως δεν θα σε δω ποτέ ξανά
Δεν είσαι εδώ να σου μιλήσω
Δεν είσαι εδώ
Να σ' αγκαλιάσω, να σε μυρίσω
Να σε γευτώ
Πρέπει κι απόψε να συνηθίσω
Την μοναξιά
Να την παλέψω, να την νικήσω
Χωρίς φιλιά
Ο χρόνος μοιάζει τώρα σαν σταματημένος
Κι είναι τα βράδια μου αφόρητα, βουβά
Πάνω που έμαθα να ζω ευτυχισμένος
Γύρισα πάλι στο μηδέν, στο πουθενά
Δεν είσαι εδώ να σε αγγίξω
Δεν είσαι εδώ
Στον ερωτά σου για να βουτήξω
Να σου δοθώ
Σ' άδειο κρεβάτι θα καταλήξω
Όπως παλιά
Το μαξιλάρι ξανά θα σφίξω
Στην αγκαλιά