Η παιδική μου ηλικία ήταν μια περίοδος αναμονής για τη στιγμή που θα μπορούσα να στείλω τους πάντες και τα πάντα στο διάολο.Ιγκόρ Στραβίνσκι
Πως
Με όσα χρώματα κι αν βάψεις τη ζωή σου
Όσα αρώματα κι αν ρίξεις στο κορμί σου
Η ψυχή σου θα 'ναι πάντα άδεια
Του χθες τα λάθη και αν σβήνεις κάθε μέρα
Τις μαύρες σκέψεις κι αν σκορπίσεις στον αέρα
Πάλι μόνη θα περνάς τα βράδια
Πως γεμίζεις τη ζωή σου
Με κρυμμένα μυστικά
Πως φωτίζεις τη ψυχή σου
Δίχως λόγια τρυφερά
Πως αλλάζεις τα όνειρα σου
Με ελπίδες ψεύτικες
Πως γιορτάζεις τη χαρά σου
Που ποτέ δεν γεύτηκες