Ξεκίνησα από ένα σκοτεινό σημείο, τη μήτρα. Οδεύω σε ένα άλλο σκοτεινό σημείο, το μνήμα.Νίκος Καζαντάκης
Κι αυτό το βράδυ
Βαθύ σκοτάδι μέσα στη πόλη
Όλοι οι δρόμοι έχουν αδειάσει
Και η ψυχή μου που είναι μόνη
Αρνείται πάλι να σε ξεχάσει
Όπου κι αν πάω ότι κι αν κάνω
Σε έχω πάντα μες στο μυαλό μου
Χωρίς εσένα τον κόσμο χάνω
Και δεν ελέγχω τον εαυτό μου
Αγάπης λέξεις, όμορφα λόγια
Έχουν στοιχειώσει τα όνειρα μου
Κι όλες οι σκέψεις σαν τα σεντόνια
Τυλίγουν τώρα την μοναξιά μου
Κι αυτό το βράδυ σου γράφω στίχους
Να σου θυμίζουν αυτό που νιώθω
Αυτοί οι στίχοι δεν κρύβουν γρίφους
Αλλά αγάπη, τρέλα και πόθο
Κι αυτό το βράδυ φτάνει στο τέλος
Σε λίγο πάλι θα ξημερώσει
Μα στη καρδιά μου ένα σου βέλος
Έχει σαν στόχο να με σκοτώσει
Πες μου μια λέξη δώσ' μου ελπίδα
Μη με αφήνεις να σιγολιώνω
Ειν' η σιωπή σου σα μια λεπίδα
Που με χαράζει κι όλο ματώνω