Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που κοκκινίζει· ή που θα έπρεπε να το κάνει.Μαρκ Τουαίην
Κομματιασμένα όνειρα
Κομματιασμένα όνειρα
Το πάτωμα γεμάτο
Και μια ζωή που με τραβά
Με δύναμη στον πάτο
Χωρίς αγάπη στη καρδιά
Πόσο να το παλέψω
Της μοναξιάς τη μαχαιριά
Με τι να την αντέξω
Όλο κρατάς απόσταση
Σε ότι σου ζητάω
Και με κοιτάς αμέτοχη
Καθώς κατρακυλάω
Τι κι αν φωνάζω σ' αγαπώ
Εσύ αλλού κοιτάζεις
Δεν κάνεις κάτι να σωθώ
Και ούτε με λογαριάζεις
Πόσο ν' αντέξει η καρδιά
Του παραλόγου τη σκηνή
Όταν τα λόγια σαν καρφιά
Πληγώνουν δίχως αφορμή
Τι να μου κάνουν δυο φιλιά
Πώς να αλλάξουν μια ζωή
Όταν κρατώ στην αγκαλιά
Ένα κορμί χωρίς ψυχή