Ο θάνατος δεν είναι τίποτα. Το να ζεις όμως νικημένος και άδοξα είναι σαν να πεθαίνεις κάθε μέρα.Ναπολέων Βοναπάρτης
Σταματημένο το μυαλό
Σταματημένο το μυαλό
Σε μια παλιά εικόνα
Σε ένα πάθος δυνατό
Σ' ένα γαλάζιο χρώμα
Στο χρώμα από τα μάτια σου
Που μ' είχαν υπνωτίσει
Στον τρόπο που τα χάδια σου
Με είχανε λυγίσει
Τότε με κράταγες σφιχτά
Δε μ' άφηνες να φύγω
Και των φιλιών τη δροσιά
Μου 'δινες λίγο λίγο
Μα τώρα νιώθω ορφανός
Χωρίς την αγκαλιά σου
Κι αναρωτιέμαι ο χαζός
Που πήγε η καρδιά σου
Τότε μου έλεγες στ' αυτί
Θα σ' αγαπώ για πάντα
Και τ' άκουγα σαν μουσική
Σαν μια μικρή μπαλάντα
Μα τώρα είμαι σκυθρωπός
Μετράω αναμνήσεις
Και κάθε βράδυ σαν τρελός
Εύχομαι να γυρίσεις