Αχ, πού 'σαι νιότη που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!Κώστας Βάρναλης
Μοιάζει αληθινό
Πέρασαν σχεδόν τρεις μήνες, που σε έχω χάσει
Στο μυαλό στριφογυρίζει, το στερνό φιλί
Δε μπορώ να το πιστέψω, τρέλα θα με πιάσει
Μες στη σκέψη μου υπάρχεις, μοναχά εσύ
Ξάπλωσα στη πολυθρόνα, για να ηρεμήσω
Και χαμήλωσα τα φώτα, μπας και κοιμηθώ
Έκλεισα τα βλέφαρα μου, κι ήσουν από πίσω
Μα το όνειρο μου μοιάζει, τόσο αληθινό
Αισθάνομαι δίπλα, το θείο κορμί σου
Μυρίζω στο χώρο, ξανά τ' άρωμα σου
Το δέρμα μου καίει, η κάθε πνοή σου
Στο στόμα μου έχω, μια γεύση δικιά σου
Στ' αυτιά μου ακούω, αχνά τη φωνή σου
Στο χέρι μου νιώθω, γλυκά τ' άγγιγμα σου
Τα μάτια ανοίγω, να δω τη μορφή σου
Μα πάλι ξυπνάω και είμαι μακριά σου