Ξεκίνησα από ένα σκοτεινό σημείο, τη μήτρα. Οδεύω σε ένα άλλο σκοτεινό σημείο, το μνήμα.Νίκος Καζαντάκης

Φύγε ψυχή μου

Μοιράσου το στο FacebookΜοιράσου το στο Twitter

Μία ψυχή φυλακισμένη στο κορμί μου
Παίρνει ζωή με κάθε μια αναπνοή μου
Και κάνει όνειρα πως πάλι θα πετάξει
Αφού δε μπόρεσε τον κόσμο να αλλάξει

Αυτόν τον κόσμο που τον βλέπει γκρεμισμένο
Χωρίς αξίες και με ηθικό πεσμένο
Μέσα στα δάνεια, πνιγμένο απ' τους τόκους
Για το συμφέρον του πατά άλλους ανθρώπους

Φύγε ψυχή μου
Πέτα ψηλά
Κάνε ταξίδια μαγεμένα

Φύγε ψυχή μου
Πριν να 'ναι αργά
Και σε αλλάξουνε και σένα

Μία ψυχή φυλακισμένη στο κορμί μου
Σκληρός κριτής σε κάθε μια επιλογή μου
Όλο ακούω τη φωνή της απ' το βάθος
Να εξηγεί τι 'ναι σωστό και τι 'ναι λάθος

Δε συμβιβάζεται με ότι της πλασάρουν
Ξέρει πως κάποια μέρα πίσω θα τα πάρουν
Γιατί 'ναι όλοι τους πλασιέ κρυφής δουλείας
Με ξεπεσμένες συνταγές ευημερίας

Φύγε ψυχή μου
Μη τους ακούς
Είναι σειρήνες που ουρλιάζουν

Φύγε ψυχή μου
Άσ' τους αυτούς
Άχρωμα όνειρα μοιράζουν

Προσθήκη νέου σχολίου

Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση