Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.Νίκος Καζαντζάκης
Μη ρωτάς
Με ρωτάς γιατί κοιτάω σιωπηλός
Γιατί μένω απαθής και δε λυγίζω
Βλέπεις θέλω να το παίξω δυνατός
Και γι' αυτό μπροστά σε σένα δε δακρύζω
Δε σ' αφήνω να πιστέψεις πως πονώ
Όμως πλήγωσες και πάλι τη καρδιά μου
Κι αν σου φαίνεται το κλάμα μου βουβό
Θα ξεσπάσει όταν θα 'σαι μακριά μου
Μη ρωτάς αν κλαίνε
Όσοι δε μιλάνε
Λόγια κι αν δε λένε
Μέσα τους πονάνε
Μη ρωτάς αν έχουν
Πέτρα μες στο στήθος
Μοιάζουν πως αντέχουν
Αλλά είναι μύθος
Με ρωτάς αν με αγγίζει ο χωρισμός
Κι ας το ξέρεις πως ακόμη σ' αγαπάω
Μα δε φτάνουνε τα λόγια δυστυχώς
Για να πω αυτό που νιώθω όταν πονάω