Ανακάλυψα κάτι αστείο για τους ανθρώπους: Είναι έτοιμοι να πεθάνουν για μετάλλια και χρωματιστές κορδέλες.Ναπολέων Βοναπάρτης
Δεν ανοίγω
Της καρδιάς μου οι πόρτες
Έχουν κλείσει καλά
Έχω βάλει δυο σύρτες
Και λουκέτα χοντρά
Κι εσύ στέκεσαι απ' έξω
Θέλεις πάλι να μπεις
Μου ζητάς να πιστέψω
Ότι μόνη δε ζεις
Δεν ανοίγω, λυπάμαι
Είναι πλέον αργά
Τη φυγή σου θυμάμαι
Και αυτό με πονά
Δεν ανοίγω, λυπάμαι
Μόνος ζω τώρα πια
Έπαψα να φοβάμαι
Τη σκληρή μοναξιά
Της καρδιά μου οι πόρτες
Ασφαλίσαν γερά
Έχω στήσει και φράχτες
Με καρφιά μυτερά
Κι εσύ πιάνεις το σύρμα
Το τραβάς να κοπεί
Κι όλο λες είναι κρίμα
Που το έβαλα εκεί