Ο Αδάμ ήταν άνθρωπος: δεν θέλησε το μήλο για το μήλο, το θέλησε επειδή ήταν απαγορευμένο.Μαρκ Τουαίην
Πόσο ακόμη;
Έχω τη σκέψη σου παρέα ως τα χαράματα
Με ξελογιάζει και απόψε με ουίσκι
Και με τα μάτια κατακόκκινα απ' τα κλάματα
Άλλη μια μέρα πάλι μόνο μου με βρίσκει
Περνούν οι μέρες με μοτίβο επανάληψης
Σε μια ρουτίνα μοναξιάς αργοπεθαίνω
Και στη καρδιά μου τα σημάδια εγκατάλειψης
Δείχνουν πως λείπεις, μα σε εγώ σε περιμένω
Πόσο ακόμη θα αντέξει η ψυχή μου;
Χωρίς την αύρα της δικής σου της ψυχής;
Πόσο ακόμη θα βαστάξει το κορμί μου;
Στην απουσία της δικής σου επαφής;
Πόσο ακόμη θα κρατήσει το μυαλό μου;
Μέρα τη μέρα χάνεται η λογική
Τα μάτια κλείνω, έρχεσαι στ' όνειρο μου
Κι όταν τ' ανοίγω, έχεις εξαφανιστεί