Η αλήθεια υπάρχει. Το ψέμα πρέπει να εφευρεθεί.George Braque
Της νύχτας οι κραυγές
Είναι της νύχτας οι κραυγές
Πυρακτωμένες μαχαιριές
Και τεμαχίζουν τη σιωπή
Που 'χει κυκλώσει τη ψυχή
Φωνάζω μήπως ακουστώ
Το χέρι απλώνω να πιαστώ
Μα μες στης πόλης τα κελιά
Βρίσκω μονάχα μοναξιά
Κι απόψε με στοιχειώσανε τα λόγια μου
Τα λόγια που δεν πρόλαβα να πω
Κρατάω μυστική τη στεναχώρια μου
Πιστεύοντας πως έτσι θα σωθώ
Το νιώθω πως με πνίγουνε οι λέξεις μου
Οι λέξεις που στο στόμα μου κρατώ
Σκληρές σαν εφιάλτες πια οι σκέψεις μου
Μ' αλλάζουνε δίχως να το ζητώ
Σκαλώνει ο χρόνος στις σκιές
Οι ώρες φαίνονται πολλές
Χτυπά στους τοίχους η φωνή
Και επιστρέφει πιο κενή
Μοιάζει με κλάμα η ηχώ
Να την αντέξω δεν μπορώ
Όσο κι αν κλείνω τα αυτιά
Αυτή περνά μες στη καρδιά
Σχόλια