Ο θάνατος δεν είναι τίποτα. Το να ζεις όμως νικημένος και άδοξα είναι σαν να πεθαίνεις κάθε μέρα.Ναπολέων Βοναπάρτης
Τακούνια μυτερά
Οι ήχοι απ' τα τακούνια στο ταβάνι
Με ξύπνησαν και σήμερα νωρίς
Δε ξέρω κάθε μέρα τι σε πιάνει
Μα πρέπει τελικά να με μισείς
Στα άγρια χαράματα προβάρεις
Παπούτσια με τακούνια μυτερά
Και ύστερα συνεχεία βολτάρεις
Λες κι είσαι σε καμία αγορά
Το ξύλινο το πάτωμα σου
Το άφησες χωρίς χαλιά
Κι απ' το πρωί τα βήματα σου
Με βασανίζουνε σκληρά
Κουζίνα μπάνιο και σαλόνι
Η ίδια πάντα διαδρομή
Εκεί που λέω πως τελειώνει
Αρχίζει πάλι απ' την αρχή
Σηκώθηκες στο πόδι απ' τις έξι
Μα όχι για να φύγεις στη δουλειά
Αν ήξερα ο δόλιος που 'χω μπλέξει
Θα πήγαινα σε άλλη γειτονιά
Σχόλια