Η παιδική μου ηλικία ήταν μια περίοδος αναμονής για τη στιγμή που θα μπορούσα να στείλω τους πάντες και τα πάντα στο διάολο.Ιγκόρ Στραβίνσκι
Δεν μπορώ να σε σβήσω
Ήπια πάλι κι απόψε
Για να βρω λίγο θάρρος
Και να διώξω το βάρος
Που 'χω μέσα βαθιά
Είπα πάλι κι απόψε
Να χαθώ μες στα πλήθη
Και να σβήσω στη λήθη
Όνειρά μου παλιά
Αλλά ποιόν κοροϊδεύω
Όταν πίσω γυρίσω
Και τα μάτια σαν κλείσω
Θα 'ρθεις πάλι μπροστά μου
Κι φτωχή η καρδιά μου
Θα χτυπά σαν τρελή
Όσο κι αν το παλεύω
Ξέρω πως θα λυγίσω
Δεν μπορώ να σε σβήσω
Είσαι μες στο μυαλό μου
Μες σε κάθε λυγμό μου
Μες σε κάθε κραυγή
Πήρα πάλι τους δρόμους
Και γυρνώ στα χαμένα
Με φιλιά δανεισμένα
Ξεγελώ τη καρδιά
Το σακάκι στους ωμούς
Η γραβάτα λυμένη
Κι ψυχή φιμωμένη
Να μη βγάλει μιλιά
Σχόλια
deixnei ena anemelo styl env to olo poihma alla uelei na pei (poy ta leei poly kala)